Uit de band

Omdat dit bij uitstek een activiteit was waarbij ons beider vakgebieden samen zouden komen, had Zus me uitgenodigd haar te vergezellen naar een lezingenmiddag over bijbelse cartografie. Nu weet menigeen in mijn omgeving dat ik een stuk gelukkiger word van kaarten dan dat gangbaar gezond wordt geacht, dus het mag geen verbazing zijn dat ik uitkeek naar onze trip. Ik keek best uit naar een middagje kaarten kijken en dan dus heel ongezond blij worden van de bekeken objecten. Dat het onderwerp van deze middag bijbels was kon i.i.g. geen kwaad doen, dachten we zo. Wij stapten dus monter in onze hippe kledij het Bijbels Museum binnen, om tijdens de daarop volgende uren een paar conclusies te trekken:
1. onze vakgenoten zijn inderdaad over het algemeen wat grijzig in uiterlijk en spraakkwaliteiten
2. kaarten zijn relaaaaxed, respectievelijk de bijbel is relaaaaxed. (U mag als lezer zelf invullen wie achter welke quote zit)
3. een model van de tempel van Salomo nabouwen en daar 5 jaar over doen, zou onze hobby niet zijn
4. wij zouden er daarna ook niet graag 12 jaar over doen om te beslissen of het model al dan niet gekleurd dient te worden
5. het gebouw waarin het museum gehuisvest is, is prachtig
6. de olijven waren goed en de wijn iets minder

Maar hetgeen mij eigenlijk gedurende de middag het meest deed glimlachen was mijn herinnering aan een werkstuk in schooltijd. Voor dit werkstuk had ik een kaartje nodig van de regio rond de Middellandse Zee. En laat er in mijn bijbel nou toevallig een kaart hebben gezeten van de zendingsreizen van Paulus.... Zoals ik vanmiddag heb geleerd is dat één van de standaard zes kaarten in een bijbel. Mijn bijbel kent er nu al een flink aantal jaren nog maar vijf. Misschien was dat al een veeg teken dat mijn toekomst in de cartografie zou liggen, en niet in de theologie?