vrijdag 13 juni 2008

Matriculation tralala

Sinds vandaag ben ik officieel lid van de University of Oxford. Ik vroeg me gisteren voordat ik ging slapen af of dat nou anders zou voelen? Zou je opeens gewichtiger door het leven gaan, of zou mijn herseninhoud opeens schrikbarend veel toenemen (lijkt me namelijk een pijnvolle toestand als dat plotsklaps zou gebeuren, moet toch op zijn minst een migraine-achtig effect hebben..)? Enigzins bevreesd werd ik vanochtend dus wel wakker. Ik had al begrepen dat de hele matriculation ceremonie slechts enkele seconden zou beslaan, wat het alleen maar pijnvoller deed klinken. Hoewel, het klonk ook erg aanlokkelijk: met nog 2 weken op de teller tot de thesis deadline zou een langere ceremonie waarschijnlijk te stressvol zijn voor enkele mastergenoten. Enigzins excited was ik ook wel voor deze dag: ik keek er stiekem al best lang naar uit, en het zou weer eens wat anders zijn dan een daglang in de bieb.. Gehesen in mijn sub-fusc* begaf ik me met Raquel naar Mansfield College.
De Matriculation betekent op de lijst van de Universiteit worden bijgeschreven, matricula betekent namelijk lijst. De Dean of Degrees van ieder college neemt zijn pupillen mee naar de centrale locatie, alwaar een ceremonie plaatsvindt. De aanwezige studenten worden in het Latijn gepresenteerd (geen gedoe met uitspreken van ingewikkelde officiële Nederlandse namen helaas, dit gebeurt in een zin voor de hele groep) en daarna wordt slechts 1 zin uitgesproken. Gelukkig werd het geheel opgehipt met een speech over hoe bevoorrecht we toch wel zijn om in Oxford te mogen studeren, en werd ons op het hart gedrukt alle mogelijke kansen te benutten met de laatste grammetjes van onze energie. Blijkbaar was er toch enig besef van de timing in het academisch jaar. Maarja, de matriculation aan het begin van het jaar hadden wij vanzelfsprekend gemist, dus ik was toch wel erg blij mee te kunnen doen met deze bezemwagen-ceremonie.
En hoe voelde ik me na afloop? De woorden van de vice-chancellor hadden hun uitwerking, ik voelde me bevoorrecht! En eveneens niet langer een neppe Oxford student. Toen we naar een pub liepen voor een stevige pub-lunch, voelde ik me een Echte Oxford Student (wat dat ook mag betekenen), en niet langer slechts een Visiting Rewarded or Other Student, zoals mijn collegekaart zegt. Maar ja, die zegt ook dat ik een Matriculated student ben, pas sinds vandaag echt waar. En daardoor voelde ik me toch een beetje een oplichter. De opluchting was groot, de noodzaak van een lunch nog groter. Als matriculated students smaakte de Engelse pub-lunch nog beter dan anders.
En wat ik ook maak van de rest van mijn leven, deze heb ik staan. Ik zie het mezelf al trots zeggen terwijl ik ergens onder een brug in Parijs in een doos woon. En mocht ik beter terecht komen dan dat, dan is het nog steeds cool. Nu die scriptie nog afmaken en daadwerkelijk een diploma binnenhalen. Wie weet doe ik morgen mijn sub-fusc wel weer aan, om de focus te behouden!


Tijdens de fotosessie na de ceremonie werd ons de opdracht gegeven: denk aan je thesis. Dit is het charmante resultaat.. Zie voor meer foto's de fotolink!





* sub-fusc is de officiele kledij die verplicht is voor matriculation en exams en dergelijke: mijn gown, witte blouse, zwarte rok en kousen, zwarte schoenen, zwart strikje om je nek en hoed (mortorboard) in de hand. Kleur van mijn lingerie werd niet gecheckt trouwens..

4 opmerkingen:

Anoniem zei

GEFELICITEERD echte Oxgord student!
Dit kan je inderdaad mooi op je conto schrijven (geen idee waar dat vandaan komt trouwens)! Laten we hopen dat je niet onder die brug terecht komt!
Ik ga zo naar Guus en jij veel suc6 in de UB! Fijn dat ze bestaan hè!
Liefs Homie

Anoniem zei

daar moet natuurlijk staan OXFORD, maar met mijn enorm lange (oranje) nagels is het moeilijk typen tegenwoordig... ben er nog niet helemaal aan gewend. HIHI

Anoniem zei

Mooie kleur toch dat zwart ,staat jullie goed hoor.Felicitaties vanuit het grote Bennekom.Janke

Anoniem zei

Mooie timing. De beste wijn voor het laatst.

d.w.p.