zondag 4 mei 2008

May Day

Het was donderdagochtend, rond een uur of vijf. Mijn wekker ging, ik sprong uit bed en bijna in één vloeiende beweging door onder de douche (vloeiend vraagt net iets teveel coördinatie voor dat uur van de dag). Ik wist waarom ik op dit vreemde uur opstond, en ik was er klaar voor. Het was de eerste dag van mei. Gedurende studiereizen in voorgaande jaren was ik al bekend geraakt met de betekenis van deze datum wanneer het de connectie met arbeid betreft, maar nu ging het om iets anders. May Day, ik had erover gehoord van medestudenten: het zou zeker de moeite zijn om bij te wonen.
Ik crosste slaapdronken door de stad, zette mijn fiets ergens vast en vervolgde mijn weg lopend richting Magdalen Bridge bij Magdalen College. Een grote mensenmenigte had zich al onder aan de toren verzameld, vreemd genoeg zichzelf verspreidend over het asfalt tot aan de stoepranden, de stoep zelf volledig vrijlatend. Omdat ik niet Brits ben, kon ik dus lekker doorlopen tot helemaal vooraan. De brug zelf was afgezet, met aan weerszijden dranghekken en een stuk of tien agenten in fluoriserende gele hesjes. Boxen waren her en der opgesteld, en iedereen tilde zijn hoofd verwachtingsvol op en richtte de ogen op de toren. Het was bijna zes uur, het was bijna zover. Daar zag ik iets wits wapperen op de toren. Ja, ik zag ze! Het koor van Magdalen College stond op de toren om volgens traditie de opkomende zon tegemoet te zingen.
Helaas duurde het zingen slechts een seconde of dertig, maar mooi was het zeker. De menigte was bijna volledig stil, een paar lallende mensen daargelaten die de hele nacht door waren gegaan. Ik heb zelden zo'n scherp contrast tussen elementen van een samenleving gezien: enerzijds de Britse koorcultuur, en mensen die zelfs zonder aanwijzing van Het Gezag zichzelf langs imaginaire grenzen op het asfalt organiseren. Anderzijds zag ik die minder charmante kant van de Britse samenleving waardoor mijn mond open blijft vallen: dronken mensen, vrouwen in te korte en te kleine jurkjes, met teveel vlees en op te hoge hakken. Interessant contrast, dat wel. Maar de geur van dat deel van de menigte maakte me om 6.00 u 's ochtends niet heel gelukkig! Begrijp me niet verkeerd, dit is niet alleen tot de Britse samenleving beperkt, loop maar eens een rondje door Leiden op 3 oktober 's ochtends zou ik zeggen. Maar toch, het contrast was hier wel erg scherp.
Mijn avontuur eindigde en mijn dag begon. Ik liep terug om mijn fiets te pakken, die ik op Radcliffe Square had gezet: lekker centraal en helemaal leeg. Niet meer, want toen ik terug liep was het morris dancing daar begonnen. Een andere traditie van May Day: een vorm van Engelse volksdans met allerlei patronen, stokken die tegen elkaar worden geslagen en kekke outfits. Zie foto's voor meer. (fiets kon ik na 15 minuten alsnog weghalen..)
Het ochtendritueel diende te eindigen met een ontbijt. Ik kwam iemand van Mansfield tegen, en ging met hem en medestudenten mee. We kwamen uiteindelijk terecht in een restaurantje in de buurt van mijn huis, wat goed uitkwam omdat ik intussen besloten had toch nog maar even terug m'n bed in te gaan. Ontbijt bestond uit een Bloody Mary shot en een complete English breakfast worstje op brood. Die worst was extreem bijzonder, zo kwam de baas ons uitleggen, want 'zijn uitvinding bevatte alle elementen van een goed Engels ontbijt in één worst!'. Nu vind ik worst als ontbijt sowieso niet echt een succes, en nu kwam ik erachter dat dat niet echt beter wordt als je om vijf uur bent opgestaan en eigenlijk alleen maar wilt verder slapen. De Bloody Mary kon ik daarentegen wel waarderen, en bleek een uitstekend slaapmiddel te zijn toen ik om 8.00 u mijn bed weer in sprong. Wat een dag voordat de dag goed en wel begonnen was! Ik had zo dus eigenlijk mijn eigen Dag van de Arbeid, en die had ik zeker gemist als ik niet in Oxford was gaan studeren.

PS: de brug wordt afgezet omdat volgens een traditie uit de jaren '70 studenten van de brug af proberen te springen. Aangezien de rivier maar 2 voet diep is, is dat nogal gevaarlijk...

5 opmerkingen:

Roelien zei

ben ik toch wel een beetje blij dat ik nu zit te ontbijten met een kommetje cruesli en een mok koffie ;)
Maar het klinkt inderdaad wel erg mooi om een koor de zon tegemoet te horen zingen!
Liefs May
p.s. Het weer hier is heerlijk! Bij jou ook t-shirtjes en leuke jurkjes weer?

Anoniem zei

Shit ben ik weer niet de eerste ;)! Die zus van jouw toch ;)!
Klinkt weer als een leuk avontuur!
liefs homie

Anoniem zei

Chick, wat schrijf je toch enig! Het zit in de familie denk ik... :-P
Leuk hoor, die avonturen van je. Maar kom nu maar weer terug, het is mooi geweest. De tijd is rijp voor kaasfondue (al dan niet op straat), wijn EN avondjes chillen op de binnenplaats van Olivier! Wat een vondst, en nog bij mij om de hoek ook! OLÉ!

xxx nicht from tha hood

Anoniem zei

Gelukkig heb de de koninginnedag niet gemist.Het lijkt me geweldig.Heel anders dan de enorme openluchtrommelmarkt hier in Nederland.Liefs Janke

Anoniem zei

Ik verheug me nu al op bepaalde ontbijtgewoontes! Wellicht dat Pentecoast ook iets moois te bieden heeft na de wonderschone start van Ascensionday!

Je merkt: sommige feestdagen zijn gewoon internationaal. Welk lied er ook gezongen wordt. Vandaag is hier het werk weer een beetje gewoon verder gegaan. De volgende vrije dagen staan al weer voor de deur. Die vieren wij dus in England!!

See you

d.w.p.