dinsdag 15 april 2008

Hello Goodbye

Teruggaan was onvermijdelijk. Parijs beviel me natuurlijk meer dan goed, zoals ook wel blijkt uit alle eerdere publicaties, maar afscheid nemen zou part of the game zijn: dat wist ik al bij aanvang van dit programma. Parijs moest dus verlaten worden. Maar gelukkig wist ik dat een nieuw avontuur wachtte, dus terwijl ik in de trein terug zat was de Grijns nog immer met mij. Het had best bij het liefdesverdriet gepast als die achtergebleven was aan de oevers van de Seine, maar gelukkig niet.
Anderhalve week terug zijn in Nederland was heerlijk en naar tegelijk: terug in Leiden was ik zo terug in het oude wereldje, al leed ik af en toe wel aan een aanval van heimwee naar het Grote Verre Spannende Parijs. Maar door dit thuis voelen (zelfs zonder in mijn eigen huis te slapen: ik en mijn backpack mochten anderhalve week op de Nieuwe Rijn bivakkeren naast de hamsters van Zus) werd het opnieuw weggaan bijna iets jammers! Door anderhalve week terug te zijn, realiseerde ik me opeens wát en wíe ik precies achterliet bij een nieuw vertrek voor drie maanden. Op zich best een goede conclusie natuurlijk, maar als ik maar een paar dagen terug was geweest dan had ik me dat niet zo gerealiseerd. Had een hoop zenuwen gescheeld! Gelukkig bedierf dit mijn enthousiasme over Oxford niet. Leiden zal er over drie maanden ook nog zijn, net als die leuke kroegen, mooie straten en fijne vrienden. Ook al vond ik het idee van weer weggaan even heel vreemd, Oxford en nieuwe avonturen lonkten, dus ging ik gisteren vol goede moed op weg naar Schiphol.
Die moed was ik op de hoek van de Breestraat al kwijt, want ondanks zorgvuldig pakken waren mijn tassen nog steeds extreem zwaar. Wat wil je: spullen voor drie maanden meeslepen... Zelfs bij strenge selectie zijn dat nog best veel spullen. De buschauffeur van de bus tussen Heathrow en Oxford grapte tegen me dat ik wel erg veel spullen bij me had voor een weekendje weg, maar toen ik hem uitlegde dat mijn backpack + laptoptas + handbagage al mijn bezittingen voor de komende drie maanden bevatten, werd hij even stil. Zeker voor een dame - en dan vooral een met een schoenenverslaving- is dat een prestatie op zich. Vonden ze bij de bagagecheck op Schiphol ook: de verbazing was groot toen mijn tas leeg moest worden gehaald en er onder meer maar liefst 3 paar schoenen tevoorschijn kwam. Verdachte object bleek trouwens mijn wekker in combinatie met doosje sieraden te zijn. Ach ja.
Ik en mijn spullen arriveerden veilig in Oxford, waar ik werd opgewacht door Chad van het Europaeum. Na vele (dreig)mails van mijn kant over de accomodatie leuk om een gezicht te hebben bij de naam. Heb hem maar niet gemeld dat ik hem uit nieuwsgierigheid even had gefacebookt... Hij bracht me naar mijn huis. Ik woon in een huis van Worcester College, een prachtig college met enorme tuinen. Mijn huis bevindt zich in een 'echte straat', een rijtjeshuis zoals ik voorspeld had! (Zie foto's) Ik woon er samen met Raquel uit mijn programma en vier mannen van Worcester. Keuken en badkamers zijn niet extreem ranzig, valt mee te leven. Al heb ik natuurlijk al wel de nodige allesreiniger en antibacteriële doeken ingeslagen om het iets plezanter dan 'mee te leven' te krijgen. Kamer is prima: heb de luxe van een koelkast op mijn kamer, dus kan vanuit mijn bed de champagne uit de minibar trekken. Vooralsnog heb ik twee huisgenoten ontmoet: een uit Cyprus, een uit Frankrijk. De twee anderen (een Brit en een jongen uit een 'Zuid-Afrika-achtig land' volgens mijn Franse huisgenoot) nog niet gezien.
Ben sinds vandaag ook in bezit van een University of Oxford student card, een kaart die ik nodig heb voor bibliotheken, betalen van voedsel in mijn college et cetera. Vandaag ben ik ook in mijn eigen college geweest: Mansfield College. Ik woon dus in een huis van Worcester, maar ben lid van Mansfield. Daar kan ik dus ook eten in de Hall, en ben ik lid van de MCR (Middle Common Room), alwaar ik allerlei leuke dingen kan doen en vrinden voor het leven kan maken. Dat moet nog gebeuren, maar met de MCR president is inmiddels gemaild dus de eerste formal dinners staan in de agenda! Ook heb ik donderdag trouwens een meeting met mijn tutor voor mijn scriptie. Reuze benieuwd naar. Kan niet wachten tot de term volgende week losbarst, ik ben er klaar voor!

Stand van zaken
- Brits telefoonnummer geregeld
- eerste Fish & Chips maaltijd genuttigd
- Starbucks is gespot
- I just looooove the accent!
- een huisgenoot kweekt aardappeltjes in een van de keukenkasten..
- plattegrond van Oxford nagenoeg volledig gememoriseerd: weet de weg al! Dat zal wel betekenen dat ik weer mag gidsen de komende drie maanden, al moet de rest van de groep dit keer de weg ook redelijk snel kunnen vinden in deze enorme nederzetting.
- organisatietalent van de Britten is al erkend en gewaardeerd: het overgeorganiseerde
queuen in de supermarkt is vrij bizarre gewaardwording, maar reuze efficiënt!
- De foto's hangen en de Stapels in de kast zijn gemaakt: Marleen is gesettled! Nieuwe berichten -ongetwijfeld over de eerste cultuurschokken- volgen snel!

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Hahahaha, goed om te lezen! Vooral het que'en, dat zul je straks nog gaan missen als je weer echt in het Leidse woont! :-)
Geniet er maar lekker van!!
xxesmee

Anoniem zei

oh zie nu pas de foto's hahahahahahahahahahahahahahahahahaha die aardappelen!! en wat een heerlijk kneuterig Brits huis heb je!! Maar het is wel al lente bij jou, hier moeten de blaadjes nog komen hihi. xx esmee

Roelien zei

Ha Zus,
Je bent inderdaad al weer lekker gesetteled, en weer met genoeg stof voor het schrijven van blogs ;) ik ga ze zeker met veel plezier lezen en reacties plaatsen.

Je moet de groeten van Maarten P en Johannes H hebben. Ze missen je enorm en zijn helemaal van slag ;)

Liefs en kisses, May

Roelien zei

Die bibliotheekpas heb je snel geregeld trouwens :D

Anoniem zei

Hahaha, wat een fijn en fris stukje!

Mijn heimwee wordt even maximaal gevoed zeg. Formals, MCR, 'queue here!'-bordjes, grote stukken maagdelijk gras, etc etc. It's all coming back to me now. Genieten genieten genieten! We moeten maar ff regelen dat we binnenkort elkaar the other place laten zien.

Anoniem zei

Wat leuk!
Ik ben jaloers! Gelukkig is vanavond Lewis weer op TV en kan ik me even wanen in jouw Oxford!
De zon schijnt hier nu vollop en van het weekend schijnt het lekker weer te worden dus krijgen wij ook blaadjes aan de bomen ;-)!
Enjoy! kus HomieA

Anoniem zei

Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.
Je wordt een aardige Europese 'wereld'burger. Natuurlijk reuzebenieuwd naar je stekje, maar dat komen we zien!
Plezier deze week van warming-up. De marathon gaat komen.

groetn
(de looptraining is heel voorzichtig herstart)
dwp

Anoniem zei

Loop je de route wel linksom?Kijk maar uit bij het oversteken.Liefs Janke