'Cause it's a bittersweet symphony

Als dit jaar uit mijn leven een muziekstuk zou zijn, dan zouden de mensen niet in de rij staan bij de Plato. De snelle opeenvolging van stijlveranderingen geeft een nogal hysterisch geheel, en het geheel is van tijd tot tijd extreem onoverzichtelijk. Hoogte- en dieptepunten volgen elkaar snel op, wat de samenhang in het stuk niet ten goede komt. De hoogtepunten zijn dan wel in de meerderheid, een stuk met constante pieken luistert ook niet echt lekker. Nee, naar dit stuk moet je niet luisteren om tot rust te komen. Het zou het heel misschien goed kunnen doen op de internationale markt. Wellicht is de markt voor experimentele muziek over de grens groter, en bovendien omvat dit stuk zoveel elementen uit verschillende landen en culturen dat het herkenbaar kan zijn voor meerdere nationaliteiten. Wie weet.

Main reason waardoor het misschien wel een succes zou kunnen worden (al lijkt een nummer 1 notitie me alsnog te hoog gegrepen): het hele stuk wordt gekenmerkt door een warme, optimistische ondertoon. Uit de opmars, het eerste deel, klinkt vertrouwdheid door: de maten volgen elkaar vloeiend op. De omgeving is bekend, de instrumenten werken bijna automatisch samen. Aan het einde van deel één versnelt het stuk wel heftig, de opmaat naar deel twee en drie is een opeenvolging van spanningsbogen en de verwachtingen naar deel twee en drie zijn hooggespannen.

Deel twee kent vooral een erg hoog tempo: Parijs biedt als wereldstad natuurlijk meer dan genoeg inspiratie. Jazzy invloeden zijn duidelijk te herkennen en het hele deel kan worden getypeerd met de woorden mellow en cosmopolitisch. Af en toe een staccato intermezzo daargelaten, klinkt toch vooral liefde en ontspanning door. Meedeinend op het tempo van mensenmassa’s op de boulevards en in metro’s, met hier en daar een bijdrage van een accordeon; van dit stuk ga je als luisteraar haast automatisch Grijnzen.

Wat deel drie zal brengen, moet nog blijken. Zover heb ik het stuk nog niet kunnen luisteren. Wel weet ik dat ik het prachtig ga vinden: eens temeer blijkt bij dit stuk dat dingen die niet mainstream zijn, zo hun charme kennen. Ik vind het namelijk een fantastisch stuk. Dit muziekstuk zal ik de rest van mijn leven onthouden en ik zal op de meest bizarre momenten opeens aan passages denken en ze dan zachtjes meeneuriën.

Zittend in de Thalys teken ik, op weg naar het volgende avontuur. Eerst heb ik een paar maten rust in Nederland, voordat ik verder werk richting la grande finale.