maandag 25 februari 2008

Paris je t'aime!

Soms gaat het snel in de liefde. Ik ben alweer door naar een volgend level in mijn verliefdheid op Parijs. Toen ik vorig weekend in Leiden was voor een power-bezoek, was ik blij om vrienden en familie weer te zien. Heerlijk om ouderwets een zondagmiddag bij m'n Homie op de bank te hangen, om van koffiedate naar koffiedate te rennen door het kleine Leiden en natuurlijk top om het afstuderen van mijn zus niet te hoeven missen. Maar... al die tijd was Parijs niet uit mijn gedachten te krijgen. Op de borrel ging ik zo hard stralen als iemand me vroeg of ik me vermaakte 'daaro', dat ik er echt verliefd uit zag. Dat ik dat ook ben, wisten mijn bloglezers natuurlijk al, maar voor sommigen moet het toch tegen zijn gevallen toen ik verklapte dat die liefde Paris-même was, en niet een of andere Fransman met baret en stokbrood die luistert naar een spannende naam.
Dus toen ik in de Thalys zat, werd de Grijns -die ook in Leiden met mij was- nog een peu groter. Hoera, ik was terug op weg naar mijn stad. Ik was extra blij omdat deze week eindelijk een film in de bioscoop kwam waar ik al weken naar uitkeek. Als je verliefd bent, word je op een gegeven moment ook erg nieuwsgierig wat andere mensen van je object van affectie vinden. En dus was ik reuze benieuwd naar de nieuwe film van Cédric Klapisch, genaamd Paris. In deze film heeft de stad Parijs de hoofdrol, en wordt zij gerepresenteerd door verschillende verhaallijnen en personages, een beetje de structuur van Love Actually. Nu kreeg ik niet alle dialogen mee, want een Franse film zonder ondertiteling gaat toch wel rap, maar alleen al de beelden maakten mij gelukkig. Prachtige panoramische stadsgezichten tussendoor, met een filmmuziek die mijn Grijns nog verder aanwakkerde. Tel daarbij op: mooie verhaallijnen die zich afspelen in enkele voor Klapisch typerende elementen van Parijs (bij de bakker, op de markt, bij de Sorbonne -jaaa, die studente zat koffie te drinken in het café waar ik regelmatig zit!- en bijv. in een van de immeubles vis-a-vis-de grote gebouwen die het Parijse straatbeeld kenmerken) en de conclusie die mij restte was: Génial! Daar zat ik, als Vrouw van de Wereld in mijn eentje in de bioscoop (N.B. dat dat nog 22 jaar heeft moeten duren, voordat dat moment eindelijk daar was). Natuurlijk, mijn ogen waren enigzins betraand toen ik Odéon verliet, ik blijf natuurlijk dezelfde biosganger die ik in gezelschap ook ben. Maar die tranen waren terstond verdwenen toen ik na het verlaten van de zaal opeens het onderwerp van de film inliep. Dit was zeker een van mijn mooiste promenades in Parijs: na je eerst onder te dompelen in de sfeer van een stad door beeld en geluid, heb je daarna direct de kans het 'echt' te ervaren! Wat een gevoel van luxe en geluk bekroop mij. Daar liep ik, glurend naar de ramen van de immeubles, nieuwsgierig naar alle verhalen die zich in deze stad ontwikkelen. En die liefde voor Parijs gaat serieuze vormen aannemen. Ik betrapte mezelf erop trots rond te kijken in de zaal toen de lichten aangingen. Prachtig he, dat is dus míjn liefde, dat is míjn Parijs!

PS: gegrepen door het filmvirus heb ik ook nog de film Paris je t'aime bezocht: een film uit 2006 met korte verhalen in alle quartiers van Parijs. Eveneens een heerlijke film, die de diversiteit van Parijs goed weergeeft. (En deze is vast al op DVD te krijgen. Mocht je besmet zijn geraakt met het Parijs-virus...)

4 opmerkingen:

Roelien zei

Ha mezus,

Hoop dat je geen liefdesverdriet krijgt dan straks in Oxford ;) want dit klinkt serieus!

Vond het ook leuk dat je er vorige week was en hoop dat je hebt genoten van de eierkoeken met KAAS, de BIBA's, de KAPPER, en je FAMILIE, allemaal zaken die Paris dan weer niet heeft ;)

Liefs en Bisous Mai

Anoniem zei

Wat heb je nu aan een papa die niet van film houdt. I'm so sorry.

Maar ja deze verhalen werken wel aanstekelijk. Eerst Parijs maar eens met eigen ogen terug zien, wie weet wat er volgt?

p.s.p.

Anoniem zei

Ik begrijp nu waarom je al die barbie's gesloopt hebt.De maten stonden je vast niet aan.Janke

Anoniem zei

wow, je hebt het zwaar te pakken, is liefde een virus? haha

Ben nu zelf ook weer een paar dagen in die verrukkelijke stad, en fiets (!) met mijn ouders over alle grote boulevards, dus wie weet zie je ons kamikazen nog voorbij sjezen!! x ineke