zondag 3 februari 2008

Één maand is geen maand

Vandaag woon ik precies één maand in Parijs. Wonderlijk hoe snel je je kunt aanpassen aan dit soort Bijzondere Feiten. Ik loop (eigenlijk stiekem al bijna vanaf dag één) rond door de stad alsof ik haar 'bezit', het voelt volkomen logisch om tegen iemand te zeggen 'Ik woon in Parijs'. Ik was voor mijn vertrek uit Leiden zo nieuwsgierig hoe lang het zou duren voordat ik dat gevoel zou hebben en of ik daarvoor überhaupt niet te kort hier zou verblijven. Pfew. Het ligt er wel aan waar je precies in de stad loopt of je je wel of niet een toerist voelt, maar over het algemeen voel ik me inwoner. Als ik op zondagochtend door de Montmartre loop, dan voel ik me ook 'slechts op bezoek'. Maar als ik dan een uurtje later bij een mis zit in de Sacre Coeur, en alle toeristen rondom zie schuifelen in de kerk, dan voel ik me juist wel weer onderdeel van de Parijse gemeenschap. Zo ook als iemand je op het metrostation vraagt of ze met je door het poortje mag (kaartje 'vergeten'). En als ik met m’n collegemap onder de arm over de Place de la Sorbonne hobbel, dan voel ik me toch echt wel een Parisienne. Opvallend is wel, dat je blik veel scherper wordt als je in een nieuwe situatie verkeert, alsof je je realiseert extra goed op te letten want 'nu kan het (nog)'. Vandaag kwam ik bij de bakkerij vandaan met een baguette, toen iemand naar me toekwam en meldde honger te hebben. Ok, gezien het brood onder mijn arm best logisch om naar mij toe te komen. Maar toen ik een stuk van mijn baguette afbrak en aan de jongeman gaf, kreeg ik daarop niet eens een bedankje maar een sneer of wat kleingeld misschien te veel moeite was. Verander dan je verhaal van 'ik heb honger' naar 'ik wil een fles Ricard kopen'. Eerlijk is eerlijk, dit had me net zo goed bij Leiden Centraal kunnen overkomen, maar omdat de hele conversatie in een andere taal geschiedde, én tijdens mijn tijd in Parijs, viel het me op.
Je merkt ook dat je langer in een stad verblijft dan voor een weekje vakantie, je blik is anders. Al deze alledaagse dingen hadden me ook op kunnen vallen tijdens een weekendje Parijs, maar nu realiseer ik het me tegelijk heel sterk als dingen wezenlijk verschillen van het systeem in thuisland (met een vakantie denk je nog makkelijker, ach over een week ben ik toch weer thuis). Denk aan het chequeverhaal van een paar weken geleden, of bijvoorbeeld de verbazing na het bezoeken van een apotheek. Ieder blok telt zo'n vijf farmacies denk ik, sta je voor de een dan zie je het volgende knipperende groene kruis alweer aan het einde van de straat. Ik had van de week een beginnende keelpijn, dus toog naar de apotheek om wat Strepsils o.i.d. te halen. Maar de melding 'Ik heb keelpijn, heeft u iets dergelijks als Strepsils' ontketende een diepgaande analyse van mijn klachten en het tevoorschijn toveren van een heel bataljon aan pillen, sprays en bruistabletten. Uiteindelijk verliet ik de tent met pseudo-Strepsils en een doosje pillen dat zelfs na googlen niet echt verder te definiëren valt. Er staat op dat het gebruikt dient te worden bij beginnende keelpijn dus dat klopt, maar vond het toch moeizaam om zomaar iets te gebruiken (niet echt goed voor mijn imago als Nederlandse hier in de residence). Dacht ik aanvankelijk, ben na een dag toch maar begonnen want mijn beginnende keelpijntje is inmiddels uitgegroeid naar een bijna-keelontsteking. Want sommige dingen veranderen natuurlijk ook helemaal niet met het verhuizen naar Parijs. Ook in deze stad was ik er van overtuigd de lente wel af te kunnen dwingen door geen winterjas meer te dragen, of lekker mijn ballerina's aan te trekken i.p.v. mijn laarzen. En door dezelfde reden waarom dat 10 jaar geleden in Utrecht al niet werkte, werkt het ook in Parijs niet. Hélas! Weekendje met veel vitamines en nachtrust voor mij dus. En voorlopig dus maar genieten van de stad gekleed in een outfit die past bij het seizoen en niet alleen bij mijn lente-humeur!

Nieuwtjes:
- mijn NAVIGOpas doet het sinds vrijdag! (metrokaart waarmee je snel door kunt lopen)
- ook in een Britse pub in Parijs draaien ze af en toe Nederlandse muziek (afgelopen donderdag, tot mijn verbazing twee keer Van Dik Hout op één avond!)
- mijn vergelijkend warenonderzoek betreffende de crêpes van Parijs wordt gestaag voortgezet. Mijn gemiddelde van één per dag is inmiddels afgezakt naar het iets zwakkere aantal van zo'n 5 per week. Will be continued..
- borrelen met een glaasje wijn en wat brood met soorten kaas en ham is bijna net zo prima als een portie biba's* . Bíjna!


* biba's = bitterballen

7 opmerkingen:

Roelien zei

gelukkig zijn er biba's op mijn feestje :)

Liefs en Bisous

Anoniem zei

Lieve Marleen! Wat heerlijk om je verhalen te lezen, ik lach me dood. Hoop dat je snel weer beter bent. En ik stel voor dat je een boek gaat schrijven! Geniet, liefs , ro

Anoniem zei

Vergelijkend warenonderzoek is tof. Ik kijk uit naar het moment waarop de resultaten uitgebreid worden gepubliceerd. Kijk je wel een beetje naar vacatures en woonruimte alvast? Want jij gaat na je studie natuurlijk gewoon lekker in Parijs wonen, dat is wel duidelijk! Goed bezig heur.

Anoniem zei

Brood breken zal toch wel in de genen zitten. Maar ik deel ook rustig van de wijn.
Ja dan die gezondheid: t is hier prachtig weer. Trainen in korte broek, zonder muts, het is allemaal mogelijk. Niet dat ik het doe, want de gezondheid is wel nodig. (Voor werk) en PARIJS. Vandaag m'n startnummer gekregen. vertrekken op plaats drie van achteren, of zoiets.
Nee, over je levensstijl geen paternalistische adviezen. Je kent ze toch wel!
Leuk om alles te lezen.
Tot snels en over vier weken.

psp

Anoniem zei

Zat je verstand ook in die tas?
Ik hoop het niet voor de dief.

Anoniem zei

Heeey Mar,

Ik ken je lente gevoel met de dus niet bijpassende kleren, leed er zelf ook aan. ;)

mooi dat je je nog steeds op je plek voelt als echte parisienne.

kan niet wachten je te zien, al weer over een weekje.

tot snel en geniet ervan!
liefs GJ

Anoniem zei

Hahaha Mar, ik zie je alweer lopen in je zomerjas op school :D Sommige dingen veranderen (gelukkig?) nooit. Je leuke verhalen gelukkig ook niet :) Nog maar 4 weken en ik zit in de trein! Lucky me!! xx jam