donderdag 24 januari 2008

Van die liefdesperikelen

Relaties ontstaan nooit volgens bepaalde vaste regels. Naast het opbloeien van bepaalde warme gevoelens zijn er bijvoorbeeld meerdere reacties mogelijk aangaande het opmerken van de minder plezante dingen. voorbeeld 1: je ziet ze überhaupt niet (wellicht na langere tijd wel), voorbeeld2: je ziet ze en ze smoren je kriebels in de kiem, voorbeeld 3: je ziet ze maar ze wegen gewoonweg niet op tegen de polonaise van vlinders in je buik. Kijk, mijn ontluikende liefde voor Parijs valt duidelijk onder voorbeeld drie. Wellicht wat vreemd om te spreken van een beginnende relatie (of liever gezegd daten) met een stad, maar het past in bepaalde opzichten volledig. Ik sta 's ochtends te dralen voor mijn garderobe omdat ik twijfel wat ik aan moet trekken (ook als ik een rondwandeldag heb en niemand zal tegenkomen die ik ken, want dat kan dus in een stad van dit formaat). Ik moet glimlachen als ik terugdenk aan bepaalde ontmoetingen en momenten met het object van mijn affectie (o.v.m.a.) in kwestie (het helpen oversteken van de dame in Montparnasse en het daaropvolgende gesprek, mijn bestelling van een crêpe bij een tentje bij Rue Mouffetard waarbij het eigenlijk klonk alsof ik iets heeeel anders wilde hebben). Het feit dat de Grijns over het algemeen niet van mijn zijde wijkt als ik op straat loop -zelfs in de regen, zoals vandaag- zegt eigenlijk al genoeg. Sterker, als ik 's avonds op mijn kloosterbedje neerplof lig ik gerust nog een paar minuten te grijnzen. Gewoon, naar het plafond.
Maar, zoals ik al zei, past mijn reactie op de minder plezante gewoonten van Parijs in reactievoorbeeld drie. Ik zíe de minder fijne dingen zeker. Om maar een paar dingen te noemen (anders ben ik zo weer terug bij een grimmige blog): Parijzenaren zijn niet aardig te noemen. Natuurlijk, er zijn uitzonderingen maar over het algemeen betreft het chagrijnige, een tikkie arrogante en niet-tolerante mensen. Gisteren probeerde ik in de Sephora de bodylotion van de eigen lijn van Sephora te vinden. Dat ging ik dus maar even vragen. En helaas kwam het er niet helemaal soepel uit (beginnen over lait corps - dat had ik even gespiekt op een dure tube die ik wél kon vinden- is altijd beter dan beginnen in het Engels. Maarja, als de persoon in kwestie zich helemaal niet flexibel opstelt wordt het toch moeilijk als je niet uit je woorden komt). Jammer als je dan wordt afgesnauwd. Als je een deur voor iemand openhoudt is een bedankje zeer uitzonderlijk, en zo kan ik nog wat voorbeelden noemen van zure types in het dagelijks leven.
Een andere nare gewoonte die ik zelfs vóór het aanhalen van de banden met het o.v.m.a. al had voorzien, zijn de stakingen. Frankrijk is bij uitstek een land om lekker regelmatig te gaan staken, maar toch hoopte ik dat de hinder beperkt zou blijven die ik zou ondervinden van deze wijze van het overbrengen van een mening. Dat duurde dus drie weken, want vandaag toen ik vol goede moed met mijn artikelen voor mijn scriptie naar de Sorbonne bieb toog, werd mijn voortgang bij de ingang van de bibliotheek al stilgezet door een A4tje op de deur waarop mij werd medegedeeld dat de bibliotheek vanwege een staking de gehele dag gesloten zou zijn. Reden weet ik niet, maar dat heb ik ook maar aan niemand gevraagd omdat ik even geen zin had in een Groot Rood Verhaal. (Ja, dat werkstuk over de Red Scare in mijn tweede jaar heeft erin gehakt..) Gelukkig wist ik de bibliotheek van de vakgroep Geschiedenis van de Middeleeuwen nog te vinden, dus toen ben ik daar maar gaan zitten. En zo kon ik vandaag toch nog een goede studiedag maken!
Irritatiemomenten 's ochtends vroeg zijn niet best: als een dakloze meneer (helaas zonder baan, zonder huis, met 5 kinderen en 8 zieke broertjes) om 9 uur in de metro een speech houdt waarin hij om geld vraagt, op volume 15 praat om de rest van de coupé ook te bereiken maar toevallig naast jouw linkeroor staat, dan kan hij natuurlijk wel fluiten naar je geld (want in dat linkeroor is nu ook een fluittoon te horen die de rest van de dag niet meer verdwijnt).
Al die kleine dingen, gewoonten van Parijs omdat het nu eenmaal een grote stad is, zorgen zo af en toe voor wat agressiemomenten. En veel ervan zag ik al aankomen voordat ik hierheen vertrok, omdat bepaalde dingen te verwachten waren. Maar die vlinders.. die zijn gewoon te hard aan het kriebelen. Kwestie van outnumbered zijn, de nukkige gevoelens kunnen er niet tegenop. De heerlijke momenten met een koffietje in een park, de wandelingen waarbij ik bij een willekeurig metrostation uitstap en gewoon ga rondlopen, de fijne kleine cafés, de universiteit waar ik leuke vakken doe (Franse taalles is deze week begonnen. Heftig, maar heel erg leuk!), het ontdekken van een fijne bakkerij in de buurt van de Sorbonne, al die zaken zorgen ervoor dat ik voorlopig lekker blijf zitten in de verliefde beginfase. Dan sta ik gewoon wel iets eerder op om een outfit uit te zoeken. En ach, als ik het een keer echt niet weet: alles staat toch mooi bij een Grijns.

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Jaaah de grijns is er weer!! Wat 'n fijn en mooi berichtje heb je geschreven, ik zie je daar al helemaal lopen. Koop een paar extra oordoppen voor in de metro, een zonnebril die de nukkige parijzenaar kleurt, en je zult nog meer genieten van alle franse lekkernijen, mooie mannen, oude winkeltjes, spannende gebouwen, kleine kroegjes en al het andere dat Parijs jou biedt.
Tot snel spreeks lieffie! xxx

Roelien zei

He mezus!

Klinkt weer goed inderdaad! Ik ga er ook van grijnzen :D.

Hoop dat je geen liefdesverdriet hebt als je over 3!!! weken weer een weekendje deze kant uit komt.

Liefs en Bisous Mai

Anoniem zei

Dag blije druif!

Verliefd dus........goede zaak zeg ik, maar ja, eigenlijk wist iedereen dat al voordat jij eraan toegaf (je ziet, je gedrag past helemaal in het profiel ;-) ). Overmorgen ga ik verhuizen weer, en over 6 weken ga ik heerlijk verliefd zijn samen met jou! Geniet he, (klonk die man een beetje als DO YOU WANT SOMETHING TO DRINKKKKKKKKKKKKKK?? haha)
kuske Esmee

Anoniem zei

Les papillons!

Die zijn gewoon niet uit te sluiten of te stoppen. Geniet ervan, maar wees bedacht op de valkuilen. Het blijft natuurlijk triest dat jij geen broertjes hebt en dus niet kunt bedelen in de metro of trein. Sorry.
Wees lief en aardig en bindt de Parijzenaren op het hart dat er van 28 feb - 3 mrt niet gestaakt gaat worden.

Paris - j'arrive.

psp

Anoniem zei

Heeey Mar,

Mooi dat de grijns er weer is!!!
Ben blij om te lezen dat je snel weer opgekrabbeld ben na het vervelende gebeuren met de diefstal.
Ik geniet hard met je mee, van zowel parijs, als je grijsn en van je foto's.

Ikzelf ben druk met mijn toetsen en geregel rondom mijn stageplek, maar dat is met een dagje of twee/drie wel over hoop ik.
Verder bevalt Kranenburg nog steeds, al ga ik wel van kamer wisselen. En de HAN is nog steeds genieten.

Nog heel veel succes met je studie, veel plezier met je nieuwe liefde, en tot de 15de!!!

Liefs GJ