zaterdag 5 januari 2008

These streets

Ik heb gisteren en vandaag voornamelijk op straat doorgebracht, en dat heeft me genoeg inspiratie opgeleverd voor (alweer) een nieuwe blog! Deze stad, zoals waarschijnlijk wel meer metropolen trouwens, biedt genoeg inspiratie voor een snelle opstapeling van van alles en nog wat. Gezien het feit dat mijn creatieve uitlaapklep zich vooralsnog beperkt tot schrijven dus wederom een blog. (Misschien is dit het moment om mijn macramé- of schilderkunsten te ontwikkelen en/of uit te breiden, maar vooralsnog geen al te grote aandrang gevoeld. Hopelijk blijft schrijven voor mij volstaan!) Gisteren bracht mij alles wat ik er in mijn ochtendblog van verwachtte: de HuizenHoge Verslaving is al zachtjes aangewakkerd, en ook nu week de Grijns niet van mijn gezicht.

Op middag één werd ik in de brasserie in het Maison Internationale (dus eigenlijk in de hal van mijn maison) al gespot door een Fransoos uit Montpellier en omstreken die het koffiegesprek tussen Raquel en mij opving en daarna eens op onderzoek uitging. Hij hield ons op de binnenplaats staande en meldde ons dat hij erg benieuwd was welke taal wij spraken. Dat dit Engels was vond hij niet echt afdoen aan de legitimiteit van de vraag, want 'het was geen American English en dat was de enige soort Engels die hij herkende' (Randy kan dus trots zijn, geen herkenbaar Amerikaans accent in de oren van een Fransman. Lijkt me waardevol oordeel.) Dit alles resulteerde in het feit dat hij ons de weg naar de supermarché wees en een kleine tour van de Cité gaf. Bij gedag zeggen voor de deur stond ik glazig voor mij uit te kijken (had weer eens voedsel nodig) en miste dus volledig dat hij me stond uit te leggen dat bij begroeten twee zoenen op de wang standard procedure was. Oeps, na paar lachsalvo's en hernieuwde uitlegpoging door Raquel, wist ik de procedure heelhuids te voltooien. Maar dit resulteerde er wel in dat ik mij, toen ik hem de volgende ochtend weer tegenkwam tenminste kon gedragen als een ware Française!

Toen wij gisteren richting centrum gingen, stond onze ami voor de ingang van de metro. Terwijl wij kreten sloegen als 'Quelle coincidence!' legde hij ons met serieus gezicht uit dat hij op ons had staan wachten zodat hij ons kon rondleiden. Zodoende hadden we een Fransman bij ons bij het afsluiten van onze Franse mobiele nummers en liepen we al Frans babbelend op deze eerste dag door Parijs. Hij wist ons in de metro al te vertellen dat we hem dankbaar zouden moeten zijn omdat we dankzij hem een belangrijk schrijver zouden ontmoeten. Deze goede vriend van onze ami was een groot genie, had al veel succesvolle boeken geschreven en zou op deze hele gewone dag met ons een koffie nuttigen, ohlala. Raquel en ik keken elkaar eens aan, het beloofde heel wat. Toen we op Place St.Michel bij de fontein De Schrijver ontmoetten, voelde ik me toch wel inwoner van Parijs. Dag één, en nu al een ontmoeting op de ontmoetingsplaats van 'echte' inwoners, en dan ook nog eens met De Schrijver. Die bleek uiteindelijk zeer prettig gezelschap te zijn, en de rest van de middag hebben we dan ook al koffiedrinkend, wandelend, expositiebekijkend (op de binnenplaats van het Palais Royal: een sculpturenexpositie van een Griek genaamd Xenou) en Frans babbelend doorgebracht. C'etait agréable! Ik weet zijn achternaam nog niet, maar een gesigneerd exemplaar van een -al dan niet succesvol- boek zou toch haalbaar moeten zijn!

Een ontmoeting zoals gisteren, dat voelt volkomen normaal hier! Ik kan me niet voorstellen in Leiden zomaar koffie te gaan drinken met twee heerschappen die ik niet ken, maar op een of andere manier past het bij het straatbeeld hier. Zoals ik al zei, heb ik voornamelijk rondgelopen afgelopen dagen. De Parijse straten ademen een soort openheid uit. Ik zal me wat langer in deze ambiance onderdompelen en het daarna proberen uit te leggen, maar vooralsnog bevalt het me prima! Het is alsof de hele stad flirt. Geen wonder dat ik me hier thuis voel, zo meedeinend in een stroom mensen met mijn baret op mijn hoofd en een croissant aux abricots in de hand (en de Grijns op mijn gezicht natuurlijk). En dit alles (maak je geen zorgen) nog steeds met twee benen op de grond, zoals een echte Vrouw van de Wereld betaamt!

6 opmerkingen:

Rianne zei

whahahahhahahahhahaa
marleeeeen super leuk!!! zo kom je die man van je dromen helemaal wel tegen daar ;)
geniet er van! hier schijnt vandaag gelukkig ook de zon..
zal in de ub aan je denken (met mijn lekkere automaatkoffie haha)
xx

Anoniem zei

Nu je De Schrijver hebt gevonden, is het wachten op De Modeontwerpen/Het Model. En dan ontstaat er een ingewikkelde, doch voor de lezers zeer interessante, driehoeksverhouding. Kus voor naast je Grijns.

Anoniem zei

Hoi Mar!!
Wat klinkt alles ontzettend gaaf! je bent een fanatiek blogger lees ik al. Ik hoop dat je nog een beetje kennis houdt van de nederlandse taal en cultuur zodat ik straks geen tolk nodig ga hebben! ;)
Heel veel plezier, en groetjes uit het natte nijm!
Liefs GJ

Roelien zei

Hee mezus!

Mis je wel hoor in Leiden, maar zo te horen heb je het prima naar je zin daar in Parijs :)

Tot snel en veel plezier...

Liefs mei

Anoniem zei

Menicht!
Doe es ff rustig joh, met die blogs! Zo kan ik het toch niet bijbenen...heb ik net een reactie achtergelaten bij je vorige bericht, kom ik erachter dat het inmiddels alweer zwaar gedateerd is. Nu dus snel een nieuwe.
Alle gekheid op een stokje, klinkt trés bien, Paris, en die croissant aux apricottes (of hoe je het ook schrijft in't Frans). Mocht je ooit een pizza-croissant tegenkomen, DOE HET NIET, ik herhaal DOE HET NIET!!! Werkelijk niet te knagen (wie koopt er dan ook een pizza-criossant...).
Chick, have fun met flirten met de Franse mannen en maak je maar geen zorgen om mij, ik vermaak me wel met de Leidse glibbers :-S
Zucht....

xxx Jenicht

Anoniem zei

Whaah Mar! Ik loop alweer achter, heb al je berichten alweer gemist :) Maar nu had ik dan wel mooi 3 verhaaltjes te lezen, doet t goed bij studieontwijkend gedrag :) Mooi dat je het zo naar je zin hebt!!! xx jam